Glas

Al duizenden jaren maken mensen glas uit zand, potas en kalk. Het doorzichtige materiaal ontstaat door deze grondstoffen bij hoge temperatuur te versmelten en het mengsel te laten afkoelen. Later leerde men hoe je glas kunt blazen in allerlei vormen en afmetingen om er ramen, glazen, vazen en flessen van te maken. Glas is meer dan dat doorzichtige, breekbare materiaal dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op voetballende jeugd. Door een glazen venster kun je naar buiten kijken. En als je daarbij een bril draagt, dan kijk je twee keer door glas. Maar een glas gebruik je ook om uit te drinken. En glas vind je ook terug als glasvezel in het frame van je tennisracket, of in de glasvezelkabel waardoor je verbinding met het internet maakt.

Glas is een veel veelzijdiger materiaal dan je op het eerste gezicht zou denken. In zekere zin kun je siliciumdioxide (SiO2), de basis van de meeste glassoorten, zien als de anorganische tegenhanger van de koolstofketen –(CH2)n–. En hoewel glas als materiaal ‘doorzichtig’ is, zijn er nog heel wat punten rondom glas die lang onduidelijk zijn gebleven.

Deze Chemische Feitelijkheid geeft antwoord op:
Wat is glas? Hoe maak je het en waarom kun je glas recyclen? Wat zijn de chemische en fysische achtergronden van de bijzondere eigenschappen? Hoe gaan de eentjes en nulletjes door glasvezelkabels? En hoe zorgen glasvezels voor versterkte kunststoffen?

‘Chemische Feitelijkheden’ is een actuele chemische encyclopedie. Tien maal per jaar verschijnt een encyclopedie-deel, dat in 8 pagina’s de achtergronden van een actueel thema behandelt.

Verschenen als:
Chemische Feitelijkheden Glas, editie 62, nummer 265, augustus 2010

Externe link:
Klik hier voor de website van Chemische Feitelijkheden, waar u ook een abonnement op deze encyclopedie kunt nemen.